Esta carta aberta foime enviada por un veciño para a súa publicación:
Indignado.
Son un mariñeiro de Sanxenxo. Levo no mar máis de corenta anos, teño agora 57. Xa casi
podo xubilarme, de feito teño colegas da miña promoción que xa o están, son os que xa se aburriron
de tanta “memocracia”. Pois ben, seguiría traballando coas mesmas ganas que sempre tiven, xa que
me gusta e gustoume sempre o meu traballo, a solidariedade, amizade e liberdade que hai no mar
non se atopa en ningures, pero xa nos están atando con tanta censura política.
Daquela ata fai uns anos para acá, obligannos a facer máis cursillos ca un astronauta. E
iso non é o peor, o máis simpático é que algúns dos cursillos caducan aos 5 anos. Nós xa tivemos
a desgracia de que nos nosos anos novos non cabiamos todos nas univesidades, era só para algúns
(poucos) privilegiados. Pero non me queixo diso, a queixa é que me obliguen aos meus 57 anos
a facelos, que xa case estou en idade de xubilación, pregúntome cal é o propósito do político
cantinflero que permite isto, que nos jubilemos en masa? . Non nos pediron cursillos para facer ano
e medio de mili, antes servíamos para todo e agora non somos nada sen cursillos abusivos.
Por suposto os tempos cambian, fai falla xente cualificada, e claro está que para eles
a antigüidade no traballo non da experiencia suficiente. Así está o mar, con tanto cursillo inútil
sen fundamento. Din que os mariñeiros temos que saber nadar, pois por suposto que sabemos,
mais do 90% (aos pilotos de aviación obliganos a saber voar?). Pero digo eu, cadúcanlle a algún
académico os seus títulos ao longo dos anos? Ou pídenlle aos políticos facer cursillos para estar
ben cualificados?. Ben, pois aquí un firmante, tamén quere políticos preparados, educados e
honrados e por suposto, como non podía ser doutra maneira, cos mesmos privilegios que calquera
outro traballador, sexa no mar ou en terra, porque o que realmente se precisa son cursillos de
civismo e moralidade, da educación no mar, e que fomenten os valores das leis de sempre, non
escritas, que nos inculcaron os nosos pais, e non cursillos caducos de chorradas.
