As cousas cando se queren arreglanse pero ¿a costa de que? A costa de enganos, a costa de partidas que non se ían tocar, a costa de primar proxectos sobre outros, a costa dun puñado de votos ou a costa de devolver favores para ficar sentados no sillón que custeamos os veciños ou do que me parece máis grave a costa de mentir porque a maioría de xente non soe ter memoria a largo prazo para acordarse de como sucederon as cousas a non ser que lles afecten directamente.
Que o enlace do polígono se ía levar a cabo todo o mundo o sabia, tarde ou cedo se ía facer porque ninguén esta disposto a cargar sobre as suas costas coa culpa da hipoteca económica do concello de Sanxenxo. O fin as cousas se van poñendo no seu sitio, a ponte de Dadín estase a facer e o enlace pronto será unha realidade pero co que non estou dacordo é coa forma que se vai a financiar xa que os que realmente se tiñan que facer cargo dese custe saen beneficiados a costa doutros proxectos porque teño que recordar que a alcaldesa se encheu a boca dicindo nun pleno: “ que o enlace do polígono non lle ía custar un so peso os veciños” e agora resulta que nos vai custar 1.500.000 de euros e hai unha semana se dicía que so se ían facer os proxectos que estaban empezados porque non había cartos ¿de onde vai saír o 1.500.000€?¿en que partida se vai incluír? E o que é máis importante ¿a costa de que? De non facer a gardería de Portonovo, do colexio de Dorrón, dalgunha área de esparcemento, de algún servizo básico ¿de que?
¿De que valeron os contenciosos? So para vaciar as arcas o perdelos, pois o final despois de tanto escornar produxose unha baixada de ourellas, eso pasa por andar polas alturas e non vivir na realidade, pasa por ter un equipo que non sabe asesorar e pasa por non ter a humildade necesaria para recoñecer que un/unha non sempre leva a razón.
